शुन्य समय
-साकार बाबु सुबेदी
कति अजीव छन्,
जीन्दगीका यी पाटाहरू ?
टाढै बाट भोग्नेहरू,
सजीब भएर नै सही छन्,
समीप हुनेहरू त,
अश्रुपान मै होस् गुमाउँदै छन्,
भरिने र छल्किने त
प्याला अनि चक्षुहरू नै त हुन्,
सहिद हुन नसकेका नशा भित्र,
दिशाविहीन छन् ।
कति अनौठो छ,
म भित्रको तिम्रो लालसा पनि ?
चनौटो भित्र पटकौं घोटिएको,
श्रीखण्डको खिइसकेको अंश झैं,
कतै देवत्व लिने ईच्छा सँगै
पत्थरमा पनि लेपिईँदै छन् ।
तिमी दूर हुँदा निर्वाध घोंले,
तिम्रा स्मृतिलाई मेरा पेय सँगै,
बसाउन छाडेन कहिल्यै,
नजिक हुँदा तिम्रो सुगन्ध ।
कति कलिलो छ,
तिमी भित्र पलाएको मेरो स्नेह पनि,
मलिलो मेदिनी माझ तिमी संगै अडेको,
वरिपरि नदेखिने आकास तत्व झैं,
पिण्डहरू जोडिनै नदिने वायु सँगै,
छद्मभेषी खेल खेल्दै छन् ।
तिमी आजित हुँदा निःस्वार्थ फालेँ,
हाम्रा मोह र अहंकारहरू लाई,
बिझाउन छाडेनन् कहिल्यै,
बेहक हक लाग्ने काँडाहरुले ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
युरोपा लिग : लिभरपुलमाथि ३–१ गोल अन्तरको जित निकाल्दै एटलान्टा सेमिफाइनलमा
-
आईपीएलमा मुम्बईको तेस्रो जित, पन्जाब ९ रनले पराजित
-
ड्यालसमा नवाह महायज्ञ सम्पन्न, मन्दिर निर्माणको लागि ३३ लाख डलर सहयोगको प्रतिबद्धता
-
भेरी करिडोरमा तल्लुको पुल अन्तिम चरणमा
-
एसीसी प्रिमियर कपको सेमिफाइनलमा आज नेपाल र यूएई भिड्दै
-
पश्चिमी र स्थानीय वायुको आंशिक प्रभाव, यी चार प्रदेशमा चट्याङ्गसहित हल्का वर्षाको सम्भावना