-इमाला काभेली तावा (इकमान)

यहाँ गरिबलाई भोकले रुवायो ।
नेपाल आमालाई आफ्नै कोखले रुवायो ।।

आफ्नै देशमा पनि स्वन्तत्र घुम्न पाइएन ।
कारण उसलाई छुवाछूतको रोकले रुवायो ।।

लहुरे छोरा सपनाको सहर परदेशमै मर्यौ ।
घरमा अफान्तहरूलाई शोकले रुवायो ।।

सबै सपनाहरू बीचैमा चँुडिएर गयो ।
मलाई यहाँ संसारको लोकले रुवायो ।।

दुःखमा पर्नेलाई केही साथ नमिल्दो रहेछ ।
थाहा छ इमाला मलाई त्यही चोटले रुवायो ।।

-खानीखोला, गा.पा.–४, फूलडाँडा, काभ्रे