- प्रकाश तिवारी

 

 

 

 

जहाँ हरेक ताली र

वान्समोरको पछाडि

स्वार्थको जालो हुन्छ ।

जहाँ हरेक तथास्तु र

प्रसंसाको आवरणमा

स्वार्थको भड्खालो हुन्छ ।

 
त्यहाँ एक खाँटी अभिनयकर्ता

कुकुरको मृत्यु मर्छ ।

त्यहाँ एक चटकी पाखण्डी

पुच्छर पक्री बैतरणी तर्छ ।

किन यस्तो रित यहाँको ?

कस्लाई सोधुँ ?

सोध्न लायक कमै देख्छु ।

जीवनका हरेक रङ्गमञ्च,

यत्रतत्र सर्बत्र

नाङ्गो नितम्वको वान्समोर !

थामिनसक्नु भो मनको उकुशमुकुस ।

सुनिदिने कोही नभेटेपछि

कवितामैँ मनको बह पोख्छु ।

पिपलको पात फड्कार्दै

आएको थियो एक तीलश्मी हावा ।

देखेन कसैले, चुमेन कसैले !

हेलो माइडियर भन्दै

धापमार्ने नभेटेपछि

ऊ पनि मुखमोडि मुग्लान पस्यो ।

 
सुन फलाउँछु भनी

अनौ हलो समाएको थियो

अर्को एक उर्बर युवाले

क्याबात ! भनिदिने कतै नदेखेपछि

त्यसले पनि रामराम भन्दै खरानी घस्यो !

तथापि अझै धर्मराएको छैन आशा !

देखिरहेको छु एक

जाज्वल्यमान तारा सुदूरपार ।

ऊ एक दिन अबश्य उदाउँछ रे

मेरो देशको आकाशमा एक बार ।

अन्धकारको साम्राज्यबाट,

म उस्लाई आइ लभ यु भन्छु ।

ए वादल लौ न पुर्याइदे

उसामु मेरो मनको तार

म फ्यान, म प्रेमी उसको

ऊ नै अन्तिम तारणहार !