शुक्रबार, १६ चैत २०८०
ताजा लोकप्रिय

कविता: न्याय मरेको दिन

शनिबार, २९ पुस २०७४, ०८ : ५६
शनिबार, २९ पुस २०७४

 -आविष्कार चापागाईं   

हो आज 
मरेछ कोही 
त्यसैले ठूलो 
एकोहोरो शङ्ख फुकिरहेको छ 
त्यो धुलो पहाडको खाँेचबाट
एक हुल मलामीहरू 
एक साँढेहरूको कुरा सुनेर 
घिउ र मट्टीतेल लिएर 
पस्दैछन् रे 
एक हुल ति पिचासहरू 
त्यो सेतो फूलेको मुटु दरो भएको 
खुट्टाहरू बलिया भएको 
मानिसलाई लिन ! 

कठै 
त्यो खोचको पहाडमा 
हातमा तराजु अनि आँखामा कालो पट्टी लाएकाहरू 
यमराज भएर जाँदैछन् रे 

यम–वाण लिएर 
ज्यान तान्न । 
कति हतार हो यिनलाई ?
तराजु बोक्नेहरू 
एक चोटी ती बाँधिएका आँखा खोल त 
यहाँ नरपिसाचहरू दिन दहाडै 
भाला रोपेर हिँड्दा पनि 
यमराज पठाउन सक्दैनौँ  

सिङ्गो ब्रह्माण्डलाई 
रित्याएका भूतहरू 
खुले आम निर्धालाई तर्साएर 
पसिना र रगत खाएर हिँड्दा पनि 
यमराज आउँदैनन् ! 

पैसा र उद्दण्डले 
भरिएका नरमुण्डहरू 
दिनदाहडै माननीय भई 
फूलका गुच्छा
अनि अबिर माला पहिरिएर 
हिँड्दा
यमराज नर्कैको शङ्ख
किन फुक्न सक्दैनौँ  

ती यम वाणहरू 
केवल 
असहायको लागि हो ?
योगीहरूका लागि हो ? 
न्याय हक र हितमा लड्ने 
योद्धाहरूका लागि हो ? 

यमराज साँच्चै तिमी 
प्राण हरेर नर्क र स्वर्ग लाने 
निर्णय गर्ने न्यायाधीश हौ भने । 
आज त्यो खोँचमा 
न्यया मरेको छ  
यमवाणको हजारौँ वर्षको इतिहास आज
हराएको छ 
त्यसैले त आज
यो ब्रह्माण्डमा 
न्याय मरेको  छ । 

चितवन

खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?

प्रतिक्रिया

लेखकको बारेमा

रातोपाटी संवाददाता
रातोपाटी संवाददाता

‘सबैको, सबैभन्दा राम्रो’ रातोपाटी डटकम। 

लेखकबाट थप