माओवादी केन्द्र केन्द्रीय सल्लाहकार झपट बोहोराको बैंकर्स बन्ने एउटै सपना थियो । काठमाडौं उपत्यकाबाहिर पहिलोपटक विकास बैंक स्थापना गरेका रावलले मालिका विकास बैंकको सीईओ बनेर सपना पूरा गरे ।
२२ वर्ष भारतको बम्बई बसेका उनी सन् १९९७ मा नेपाल फर्के । बैंकर्स बन्ने सपना देखेका उनले जीवनमा राजनीतिमा लागौंला भनेर दस मनमा एक मनले पनि चिताएका थिएनन् । अछाम क्षेत्र नम्बर २ प्रदेशसभा सदस्य उनी ७ प्रदेश मुख्यमन्त्रीका दौडमा छन् । ७ नम्बर प्रदेश मुख्यमन्त्रीका दाबेदार झपट बोहोरासँग रातोपाटीको मेरो जीवनका लागि दीपेन्द्र राईले गरेको कुराकानी :

मेरो खाना
सामान्यतः दाल, भात, मासको फाँडो, गहतको झोल र मौसमअनुसारका तरकारी असाध्यै मन पर्छ । माछा पनि स्वादिलो लाग्छ । मासु त्यति मन पर्दैन । चिल्लो, पिरो र स्वास्थ्यलाई फाइदा नगर्ने खानेकुराप्रति सचेत छु । खानामा सोखिन नभएकाले रेष्टुरेन्ट कमै पुग्छु । म दुई–तीन दिन भोकै बस्न सक्छु । रेष्टुरेन्ट पुगिहाल्दा जुस ‘अर्डर’ गर्न बिर्सन्न ।

बम्बई बस्दा धेरै पकाएको छु । त्यतिबेला १० देखि १२ जनासम्मलाई दैनिकजसो खाना पकाएर खुवाउँथें । 

मेरो पोसाक
सर्ट, पाइन्ट रोजाइका कपडा हुन् । कोट र स्पोटर््स सुज पनि लगाउँछु । सालिन्दा कम्तीमा ६० हजार रुपैयाँ कपडामा खर्चन्छु । सेतो र पीताम्बर रङका कपडा मन पर्छ । रेडिमेड कपडा बढी प्रयोग गर्छु । सुट सिलाउन परे पुतलीसडकमा रहेको सुटमान्डु जान्छु । 

कपडाको ब्रान्डभन्दा शरीरसुहाउँदो कपडा भए पुग्छ । तर, कपडाको रङचाहिँ छान्ने गर्छु । ४० वर्षको नभइन्जेलसम्म ‘काउक्याप’ लगाएको थिएँ । 

मेरो फिटनेस
दैनिकजसो मर्निङवाक र योगा गर्छु । डाइटिङ छैन । घरमात्रै होइन, क्लबतिर पनि ट्रेडमिलमा दौडन्छु । मर्निङवाक र योगा एक–एक घन्टा गर्छु ।

मेरो अध्ययन
किताबै नपढे पनि प्रदेशमा गएर गर्नुपर्ने, त्यसमा पनि आर्थिकसँग सम्बन्धित विषयवस्तु पढ्दै छु । मलाई डाइमन्डशमशेर राणाले लेखेको ‘सेतोबाघ’ ले अत्यन्तै प्रभाव पारेको थियो । प्रेमचन्द र म्याक्सिम गोर्कीद्वारा लिखित किताब पढ्न जाँगर चल्छ । 

मेरा झन्डै डेढ सय बढी लेख नेपालका राष्ट्रिय दैनिक पत्रिकामा प्रकाशित छन् । प्रदेशसभामा निर्वाचितपछि केही लेख्न पाइरहेको छैन । मेरो निजी पुस्तकालयमा दुई सय बढी किताब छन् । सालिन्दा एक लाख बढीको किताब किनेकै हुन्छु ।

मेरो घुमफिर
घुमफिरमा रुचि छ । मलाई डाँडाकाँडा, नदीकिनार घुम्न मन लाग्छ । भीडभाडमा घुम्न मन लाग्दैन । नेपालका ५० जिल्ला पुगेको छु । विदेश पनि घुमेको छु । घुमेकामध्ये नेपालजस्तो रमणीय कहीं लागेन । 
जीवनमा एकपटक मानसरोवर, राराताल, खप्तड र बडिमालिका पुग्न पाए हुन्थ्यो भन्ने लागेको छ । 

मेरो फुर्सद
जीवनमा जोकोही कुनै न कुनै रूपमा व्यस्त हुन्छन् । समय निकाल्नुपर्दोरहेछ । समय व्यवस्थापन गर्ने मानिसमात्रै सफलताको सिँढी चढ्छन् । जति नै व्यस्त भए पनि मोबाइल स्वीचअफ गरेर आराम गरौंजस्तो कहिल्यै लाग्दैन । गरेको पनि छैन । फुर्सद पाइहालेमा अध्ययन गर्न रुचाउँछु । 

परिवारलाई समय दिन सकेको छैन । दुई छोरा, दुई छोरी हुर्किसकेका छन् । नेपाल फर्केपछि चलचित्र हेरेकै छैन तर परिवारसहित कहिलेकाहीं घुम्न, रेष्टुरेन्टमा खान पुग्छु । 

मेरो खेलकुद
क्रिकेट र ब्याडमिन्टन असाध्यै मन पर्छ । कलेज लाइफसम्म खेलेको हुँ । मैले फुटबल, भलिबल पनि खेलेको थिएँ । मार्सल आर्ट गरेको हुँ । स्वीमिङ गर्छु । कहिलेकाहीं साइक्लिङ गर्छु । 

मेरो मोबाइल
सामसुङका दुई मोबाइल सेट प्रयोग गर्दै आएको छु । सामसुङ एस एट प्लसको ८८ हजार र अर्को ३५ हजारमा किनेको हुँ । काम लागिन्जेल मोबाइल प्रयोग गर्छु । मोबाइलका एप्लिकेसन्समा फेसबुक, युट्युबलगायत प्रयोग गर्ने बानी छ ।

मेरो टेलिभिजन
टीभीमा समाचार र हास्यव्यंग्य हेर्छु । साँझ र बिहान टीभी हेर्ने गरेको छु । घरमा रहेको सामसुङ टीभीको साइज ४० हुनुपर्छ ।

मेरो चलचित्र
भारतमा रहँदा अन्तिमपटक चलचित्र ‘दिलवाले दुल्हनिया लेजाइङ्गे’ हेरेको थिएँ । हलसम्मै पुगेर फिल्म हेर्थें । टीभी र भिसिडीमा फिल्म कहिल्यै हेरिनँ । हेरेकामध्ये ‘आम्दानी अठनी, खर्च रुपैयाँ’ र ‘दिलवाले दुल्हनिया लेजाइङ्गे’ असाध्यै मन पर्यो । नेपाली सबै कलाकार आ–आफ्ना ठाउँमा ठीक छन् । भारतीयमा दिलिपकुमार, साहरूङ खान, काजोलको अभिनय मन पर्छ । 

मेरो रोग
स्वस्थ छु । दीर्घरोगले समातेको छैन । सालिन्दा दुईपटक ‘होलबडी चेकअप’ गराउँछु । रक्तचाप १२०/८० छ । स्वस्थ रहनुका कारण खानपानै हो । 

मेरो भाषणशैली
आफूले गरेको भाषणशैली आफैंले मूल्यांकन गर्दा सिक्नपर्ने पाटो धेरै छन् जस्तो लाग्छ । जीवन सिकाइको शृंखला हो । जुन दिन प्राण शरीरबाट अलग हुन्छ, त्यस दिनदेखि सिकाइ पनि सकिन्छ । भाषण गर्दा थेगो प्रयोग गरेको हेक्का छैन । म बौद्धिक भाषण गर्छु । भाषण गरेकै आधारमा अहिलेसम्म विवादमा तानिएको छैन । राजनीतिक भाषण गर्नअघि तयारी गर्दिनँ । 

मेरो मापसे
बम्बईमा रहँदा विद्यार्थी जीवनमा मात लाग्नेगरी बियर खाएको थिएँ । त्यसपछि अहिलेसम्म मादक पदार्थ खाएको छैन । 

मेरो संगीत
गीत–संगीत सुन्छु । दोहोरी, राइला र देउडा गाउँछु । गला र कला भएर होइन, रहरले थुप्रै कलाकारसँग मञ्चमा गाएको छु । गायक नारायणगोपालको आवाज कर्णप्रिय लाग्छ । 

मेरो भूल
मानिस हो, जानअन्जान गल्ती गरिन्छन् । मैले पनि गरेको छु । संवत् २०४४ को कुरा हो । म बम्बईमा १२ कक्षामा पढ्थें । मेरै जिल्ला अछामका नाताले भाइ पर्ने भारतमै बस्थे । परिवारको एक्लो छोरा ती भाइ भारतमा बिते । उनी बितेको खबर भन्दा सम्बन्धित परिवारलाई असहज हुने नै भयो । दुःखद खबर सिधै भन्न सकिएन । त्यसपछि भारतबाट एक मानिसलाई अछाम पठाइयो । उनी मृतकका आफन्त (नाताले मेरो मामा पर्ने) लिएर जहाजबाट भारत ओर्ले । म जहाज चढ्न खोज्दै थिएँ । मामासँग सन्चोबिसन्चोको सोधासोध भयो । भाइ बितेको खबर सुनाउनासाथ मामा बेहोश भए । केही समयपछि होशमा आए । बेस्सरी रोए  । जसले उनलाई लिएर भारत पुगेका थिए, उसलाई गाली गर्दै पिट्दा ती भाइ आफैंले मारेजस्तो ग्लानि भएको थियो । 

मेरो घर
पुख्र्यौली घर अछाम भए पनि बसाइ धनगढी हो । धनगढीको घर ०६० मा बनाएको हुँ । वास्तुशास्त्र नहेराए पनि दुईतले घरको डिजाइन आफूलाई चित्तबुझ्दो छ । आफ्नै कमाइले घर बनाएको हुँ । त्यतिबेला घर बनाउन १०–१५ लाख खर्च भएको थियो । काठमाडौंको गौरीघाटको घरचाहिँ दुई करोडमा किनेको हुँ । ०६६ मा किनेको घरको ऋण तिर्दै छु । 

मेरो राशी
मेरो राशी वृश्चिक हो । ग्रहदशा ठीक छ । ग्रहशान्ति गराउँछु । हातमा मुगा लगाएको छु । ग्रह नक्षत्रको फलप्रति धेरथोर विश्वास गर्छु । 

मेरो सौन्दर्यचेत
कपालमा मेहेन्दी लगाउँछु । फेसियल गर्ने बानी छैन । अनुहारमा क्रिम लगाउँदिनँ । कहिलेकार्हीं पफ्र्युम प्रयोग गर्छु । कहिलेकाहीं स्टीम बाथ लिन्छु, स्पा जान्छु । 

मेरो प्रेम
मेलै मागीबिहे गरेको हुँ । १६ वर्षमै मेरो बिहे भएको हो । 

मेरो सपना
मुलक समृद्ध र शक्तिशाली हुनुपर्यो । नेपाली सुखी भए अरू केही चाहिँदैन । म यो वा त्यो हुनुपर्छ भन्ने मान्यता राख्दिनँ । म सधैं विधि र नीतिपूर्वक काम गरूँ भन्नेमा दृढ छु । 

मेरो मृत्यु
मृत्यु स्वाभाविक प्रक्रिया हो । मानिसले मृत्युलाई कति नजिकबाट नियालेको छ, मृत्युसँग डराउने नडराउने त्यसमा भर पर्छ । मलाई मृत्युसँग डर लाग्दैन । मृत्युको नजिकनजिक पुगेको थुप्रै घटना दुर्घटना छन् । 
चार कक्षासम्म अछाममै पढेको हुँ । त्यतिबेला गोठाला जान्थें । बाख्राहरू डरलाग्दा भीरपहरामा भएका घाँस चर्न जान्थे । एक दिन भीरपहरामा चर्न गएका बाख्रा फर्कन सकेन । भीर डरलाग्दो थियो । वरिपरिबाट देख्नेले मलाई बाख्रा लिन नजानू भन्दारहेछन् । मैले सुनिनँ । म बाख्रा लिन गएँ । बाख्रा लिन पुगेको म त्यहाँबाट फर्कन सकिनँ । मलाई गाउँलेले उद्धार गरेका थिए । मृत्यु यस्तै होस् भन्ने लोभ छैन । तर, मृत्यु अस्वाभाविक नहोस् । 

यो जीवनकथा पनि पढ्नुहोस्

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार महेन्द्रबहादुर शाहीको जीवन : ५५ वर्ष पुगेपछि सक्रिय राजनीतिबाट बिदा लिन्छु

 

सांसद चक्रपाणि खनाल ‘बलदेव’ को जीवन : ओ हो ! त्यहाँ त हामी बसेकै ठाउँमा हेलिकप्टरबाट बम खसाइयो

मुख्यमन्त्रीका दाबेदार शेरधन राईको जीवन : शपथ लिएर घरजम गर्छु

भरिया दिलबहादुर श्रेष्ठको जीवन : पुक्लुक्क मर्न पाए आनन्द हुन्थ्यो

रहबर अन्सारीको जीवन : अहिलेसम्म कसैसँग प्रेममा छुइनँ

‘गीतकार’ उद्योगमन्त्री सुनील थापाको जीवन : प्रधानमन्त्री बन्ने शुभसंकेत

गोर्खा भूतपूर्व संघ अध्यक्ष कृष्णकुमार राईको जीवन : आमाको निधनपछि मृत्युसँग डर लाग्नै छाड्यो

पत्रकार देवप्रकाश त्रिपाठीको जीवन :  किसुनजीलाई हराउन संलग्न भएकोमा पश्चाताप छ

काँग्रेस केन्द्रीय सदस्य डा. डिला पन्त संग्रौलाको जीवन : ‘भिजन’ र ‘मिसन’ सहित बाँचे राजनीतिक जीवन सार्थक

अभिनेत्री दीपाश्री निरौलाको जीवन : ऊसँग बिहे नभएपछि प्रेममा विश्वास छैन

कृष्ण पाउरोटी भण्डार सञ्चालक राजकर्णिकार भन्छन्– मृत्युपछि बाँच्नका लागि साहित्य लेख्छु

धावक वैकुण्ठ मानन्धरको जीवन : पाँचजनासँग प्रेम गरे पनि असफल

​सूचना विभाग महानिर्देशक वीरबहादुर राईको जीवन : गुरुको टाउको टेक्दा थप्पड

काँग्रेस महासमिति सदस्य सुवास पोखरेलको जीवन : उनलाई एकतर्फी प्रेम गरेको थिएँ

मसाल महामन्त्री मोहनविक्रम सिंहको जीवन : जलजलासँग प्रेम गर्दा पार्टीबाट निष्कासित

प्रेमबारे रञ्जु : यो प्रश्न ‘स्कीप’ गरौं न ‘प्लीज’

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्

नेपाल टेलिकम प्रबन्ध निर्देशक कामिनी राजभण्डारीको जीवन : नेपाल टेलिकमलाई ‘लिडिङ रोल’ मा राख्न प्रतिबद्ध

अमेरिकाका लागि नेपाली वाणिज्यदूत कृसु क्षेत्रीको जीवन : माफी माग्दै उनले प्रेमपत्र पठाइन्

खिमलाल देवकोटाको जीवन : जेलमा मार्ने योजना बनाइए पनि संयोगले बाँचें

साहित्यकार खगेन्द्र संग्रौलाको जीवन  : विद्यार्थी छँदा ब्रिटिस काउन्सिल र अमेरिकन लाइब्रेरीको किताब चोरें

लेखा समितिका सभापति डोरप्रसाद उपाध्यायको जीवन : तीनपटक मृत्युका नजिकनजिक पुगेर बाँचेँ

नवनिर्वाचित सांसद सुरेशकुमार राई ‘हिमाल’ को जीवन : सिमलको भुवाजस्तै प्रतिनिधि बन्ने ध्याउन्न

नवनिर्वाचित सांसद कृष्णकुमार राईको जीवन : समाजवादभन्दा अर्को सपना देखेको छैन

========================

नेपालकै पहिलो गभर्नर हिमालयशमशेर राणाको जीवन : देवशमशेरका सन्तान हामी अन्य राणाजीभन्दा गरीब

सिभिल बैंक सीईओ किशोर महर्जनको जीवन : ३३ वर्षे ‘बैंकिङ करिअर’ मा करोडपतिलाई अर्बपति बनाएँ

वनस्पतिविद् तीर्थबहादुर श्रेष्ठको जीवन : त्यतिबेला पाइन्ट लगाउनेलाई कांग्रेस भनिन्थ्यो

मानवअधिकारकर्मी कृष्ण पहाडीको जीवन : मलाई सनक चढ्यो पहेँलो लुगा लगाएँ

पूर्वउपप्रधानमन्त्री भरतमोहन अधिकारीको जीवन : जबजब राष्ट्रियताबारे बोल्छु/लेख्छु, म विवादमा परिहाल्छु

राष्ट्रगान लेखक व्याकुल माइलाको जीवन : सितोरिया करातेमा सात वर्षसम्म लगानी

नेमकिपा अध्यक्ष नारायणमान बिजुक्छेको जीवन : ग्रहदशा दुःख पाउने नै छ

प्लास्टिक सर्जन शंकरमान राईको जीवन : मेरो मृत्यु भएको वर्षौंपछि मात्रै अरूलाई थाहा पाऊन्

खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री जीवनबहादुर शाहीको जीवन : मलाई सिध्याउन सातपटक बम प्रहार

पूर्वउपसभामुख पूर्णा सुवेदीको जीवन : प्रधानमन्त्रीको भूमिका पाए निर्वाह गर्न तयार

एनआईसी एसिया बैंकका सीईओ लक्ष्मण रिसालको जीवन : अवकाशपछि सामाजिक काममा लाग्ने रहर

सांसद अनिता देवकोटाको जीवन : मेरो नाममा आएको ‘लभलेटर’ साइँलो बुबालाई दिन्थें

अनेरास्ववियु अध्यक्ष नवीना लामाको जीवन : म कसैलाई ‘लभ’ गर्छु

प्रा.डा. सुरेन्द्र केसीको जीवनः कुलमानजस्तै प्रचण्डले अडान लिएको भए आधाबाटो हिँडिसक्थ्यौं

लीलामणि पोखरेलको जीवन : ज्ञानेन्द्र राजा भएपछि मेरो घरमा बम पड्काइयो

पूर्वमन्त्री अग्नि सापकोटाको जीवन : एम सिक्स्टिनको तीन गोली एकैपटक लाग्दा पनि बाँचें

गायिका रेखा शाहको जीवन : भूल नगरी ११ दिन कष्टडीमा

नयाँ शक्ति नेता पासाङ शेर्पाको जीवन : त्यसबेला बालबाल बाचेँ

कीर्तिमानी तेक्वान्दो खेलाडी दीपक विष्टको जीवन : क्याम्पस पढ्दा मलाई ‘पाखे’ भन्थे

नयाँ शक्ति सहसंयोजक महेश कर्मोचाको जीवन : व्यस्तताले मर्ने पनि फुर्सद छैन मलाई

कवि सरस्वती प्रतीक्षाको जीवन : १४ वर्षसम्म एउटै मान्छेलाई प्रेम गरे पनि छुट्यो

केकी अधिकारीको जीवन : घर छिर्ने बित्तिकै रिमोट हातमा, टिभी अन

पूर्वमन्त्री गिरिराजमणि पोखरेलेको जीवन : यसरी मेरो नाम ‘योगराज’ पनि बन्यो

किरण केसीको जीवन : कसैले ब्लफ कल गरे पनि आधा घन्टा गफदिन्छु

बुद्ध एयरका मालिक वीरेन्द्रबहादुर बस्नेतको जीवन : वास्तुशास्त्रमा पटक्कै विस्वास छैन

अशोक राईको जीवन : कोदोको रक्सी असाध्यै मन पर्छ

यज्ञराज सुनुवारको जीवन : किरातीको छोरो हुँ, पिउँदिन भन्दा ढोङी भइन्छ

चन्द्रकिशोरको जीवन : तराई–मधेस बुझ्न पहाड घुम्नैपर्छ

सांसद रामहरि खतिवडाको जीवन : मन परेका बहिनीहरूको अघि उभिँदा अंकल भन्दिन्छन्

मेरो जीवन : मभन्दा लाटाले पनि ‘लभ’ गरेको देख्छु

मेरो जीवन : जो–जो प्रेममा फसे उनीहरुले एसएलसी पास गर्नै सकेनन्

अनिलकुमार झाको जीवन : राजेन्द्र महतोलाई सहयोग गरेर ठूलो गल्ती गरेँ

सीपी गजुरेलको जीवन : कोशीको भेलमा पौडिन खोज्दा झण्डै मरियो

महावीर पुनको जीवन : नेपाललाई धनी देश बनाउने मेरो सपना

पम्फा भुसालको जीवन : एक ढङ्गले बिहे गरिएन, अर्को ढङ्गले भ्याइएन

रवीन्द्र अधिकारीको जीवन : दुई सय ५० भन्दा धेरै प्रेमपत्र आए

गगन थापाको जीवन : एउटा रङ एसएमएसको कारण उनीसँग भेट भयो

दीनानाथ शर्माको जीवन : बाहुनको भट्टीमा २ गिलास लोकल पिएर सुतेको त्यो दिन…

ठाकुर गैरेको जिन्दगी : श्रीमतीको कमाई र पुख्र्यौली सम्पत्तिले घर बनाइयो

देवेन्द्र पौडेलको जीवन : प्रत्यक्ष निर्वाचित प्रधानमन्त्री बन्ने सपना छ

किशोर नेपालको जीवन : रक्सी खाएर २४ घण्टासम्म सुतेको पनि छु

पूर्वअर्थमन्त्री प्रकाशचन्द्र लोहनीको जीवन : एक वाक्यको त्यो भाषण

कर्णबहादुर थापाको जीवन – प्रधानमन्त्री बन्छु भनेर पाइने होइन

रामशरण महतको जीवन : किशुनजी मलाई सायरी सुनाउन लगाउनुहुन्थ्यो

कोमल वलीको जीवन : प्रधानमन्त्री बनेर देश परिवर्तन गराऊँ भन्ने सपना छ

सुजाताको जीवन : मेरो सपना केपी ओलीजीसँग मिल्छ

 राजन मुकारुङ मेरो जीवन : उखु चोर्न जाँदा बस्यो पहिलो प्रेम

मेरो जीवन : ‘अफकोर्स !’ रविनाको धेरैपटक लभ परेको छ

शंकर पोखरेल  मेरो जिन्दगी : ‘अफेयर्स’को सम्बन्ध रहेन, अन्तरजातीय बिहे गरियो

उपेन्द्र सुब्बा  मेरो जिन्दगी : यो सहरको नामी जँड्याहाको नाम उपेन्द्र सुब्बा नै थियो

वर्षमान पुन ‘अनन्त’ मेरो जीवन : अर्थमन्त्री हुन्छु भन्ने त झन् सोचेको थिइनँ

योगेश भट्टराई  मेरो जीवन : झलनाथको त्यो वचन जसले योगेशलाई रक्सी छाड्न बाध्य पार्यो

प्रदीप पौडेलको जीवन : मदिरा, प्रेमदेखि मृत्युचिन्तनसम्म २२ रहस्य

फिल्म निर्देशक नवीन सुब्बाको जिन्दगी : ‘दुई स्वीमिङ पुलजति मापसे गरियो होला’

लालबाबु पण्डित जिन्दगी : यी हुन् का खानादेखि मृत्यु चाहनासम्मका २२ रहस्य

चित्रबहादुर केसीको जिन्दगी :खानादेखि प्रेमसम्म जीवनका २१ रहस्य

कृषिविद् मदन राईको जीवन : मेरो मलामी श्रीमती पनि नजाऊन्