कविता: चरी
-वास्तविक थपलिया
जब जब म आकाशमा उडिरहेका चरालाई देख्छु
म आफै भित्रभित्र निकै रमाउँछु
अनि आफ्नी आमासँग सोध्छु
‘आमा, के म पनि यो समाजमा ती चराजस्तै स्वतन्त्र भई हिँड्न सक्छु ?
धत्
कस्ती लाटी छु म त
कस्तो प्रश्न सोधेँछु–
मैले त बिर्सेंछु कि म पुरुष प्रधान समाजकी पो नारी हुँ
हो, म यही समाजकी नारी हँु,
जो हरेक बिहानको अखबारमा
बलात्कारको समाचार पढ्छे
जो हर रात बेलुकीको बुलेटिनमा
नारी हिंसाका समाचार सुन्छे
जो हरपल दुनियाँको गिद्दे नजरबाट
जोगिँदै हिँड्न बाध्य हुन्छे
हो हजुर विश्वास गर्नुस्
मेरो चित्कार सुन्नुस्
म यही समाजमा
त्रासको जिन्दगी जिउँदै छु
नरकको जिन्दगी गुजार्दै छु
अनि कुन स्वतन्त्रताको अपेक्षा गरूँ ?
कस्तो सुरक्षाको आभास गरूँ ?
जहाँ न सानी नानी सुरक्षित छिन्,
न त जवान दिदी नै
जहाँ न मेरी अधबैंसे आमा सुरक्षित छिन्
न त बूढी हजुरआमा नै ।
हो हजुर म कहीँ कतै सुरक्षित छैन
न त एकान्तमा, न त भीडमा नै
न त घरमा, न त समाजमा नै
डर छ मलाई
कतै म ती नानीजस्तै
बलात्कृत हुने त होइन ?
कतै म मेरी आमा जस्तै
घरेलु हिंसामा पर्ने त होइन ?
कतै ममाथि
मेरी हजुरआमाजस्तै
बोक्सीको आरोप लाग्ने त होइन ?
कोही बिन्ती भनिदेऊ
मलाई म कहाँ सुरक्षित छु ?
कोही आभास दिलाइदेऊ
मलाई म कहाँ स्वतन्त्र छु ?
आखिर कहिलेसम्म
म स्वतन्त्रताको भिख मागौँ ?
कहिलेसम्म अधिकारको
आवाज उठाऊँ ?
हे दुनियाँ मलाई पनि
यो शिर उठाई
प्रगतिपथमा हिँड्नु छ
सपना पूरा गर्नु छ
सफलतालाई चुम्नु छ
हो आमा
मलाई पनि ती चरीजस्तै उड्नु छ
स्वतन्त्र भई हिँड्नु छ ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
भृकुटीमण्डपमा हर्टिकल्चर एक्स्पो सुरु, तस्बिरमा हेर्नुहोस्
-
गृह जिल्लामै ओलीको निर्देशन पालना भएन, सहमतिको नाममा निर्वाचन कार्यतालिका सारियो
-
सहसचिव शर्माको नेतृत्वमा बजेटको मस्यौदा लेखन समिति गठन
-
द्रुतमार्गको सट्टाभर्ना बापत सेनाले वृक्षरोपण गरेको जग्गामा व्यक्तिको दाबी
-
रोमाञ्चक खेलमा आयरल्यान्ड ‘ए’ ले नेपाल ‘ए’ लाई २१ रनले हरायो
-
फौजदारी न्यायको प्रभावकारिता बिना न्याय प्रणाली सुदृढ बन्न सक्दैन: प्रधानन्यायाधीश श्रेष्ठ