कविता : पर्खाल
-शिखर भट्ट
पर्खाल बनाइन्छन्
कहिले ढल्छन् र कहिले उभिन्छन्
ती पर्खालको भित्तामा
नाराबाजी लेखिन्छन्
माक्स लेनिनका वाणीहरू कोरिन्छ्न्
फूलको चित्र बनाइछन्
त्यै पर्खालमा अढेस लगाएर
मजदुर घन्टौँ सुस्ताउछन् ।
त्यै पर्खालका भित्ताहरूमा,
मैले ज्योमिट्रीका सवालहरू हल गरेँ
त्यै पर्खालमा
केमेस्ट्रीका सूत्रहरू लेखी याद गरिरहे
केही कोमल हातहरू कुची बोकेर आएँ
त्यो भित्तामा चन्द्र–सूर्य बनाएँ
देश बनाएँ ।
यही पर्खालमा टाँसिए सूचनाहरू
पर्खालमै कोरिए बुद्धका सन्देशहरू !
मैले यही पर्खालको भित्तामा
हल गर्न खोजेँ आफ्नो जिन्दगीको वासलात !
एक असहाय बच्चा आयो
अनि कोर्यो पर्खालमै
आफ्नो आमाको अनुहार !
यस्तै पर्खाल
एक मध्यरातमा खडा भएको थियो
र सुनौलो बिहानीको सुरुवातमा
देश दुई हिस्सामा सास लिइरहेको थियो ।
यस्तै पर्खाल
खडा भयो फेरि सम्बन्धको बीचमा
मेरो आफ्नै भाइ छिमेकी बनिदियो
यस्तै पर्खालको छेलो पारेर
कसैले च्यातिदिए फूलमाया दिदीको कपडा
र गाडिदिए स्तनमा दाँतहरू !
पर्खालहरू विचारका बीचमा उभिए
सम्बन्धको बीचमा ठडिए
दाजुभाइको अंश छुट्यायो यसले
विभेद गरिदियो, विभाजन गरिदियो !
कास
यस्ता पर्खालहरू देशको सिमानामा उभिन्थे त
आज घरको भित्तामा
मालासहित झुन्डिएको हँुदैन थियो होला
मेरो सिपाही दाइको तस्बिर !
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
अस्पताल परिसरमा इजरायली कारबाही, एक हप्तामा २ सय व्यक्तिको मृत्यु
-
एक वर्षमा ५ हजार १५० वटा गम्भीर प्रकृतिका अपराध
-
एसइई परीक्षा : सुदूरपश्चिममा एक हजार २१ परीक्षार्थी अनुपस्थित
-
राष्ट्रियसभा उपाध्यक्ष अर्यालले दिइन् पदबाट राजीनामा
-
काठमाडौँको छाउनीमा सर्जन डा.प्रतिभा धौभडेल मृत फेला
-
शिक्षा मन्त्रीले सोधिन् मन्त्रालयका २० जना कर्मचारीलाई स्पष्टीकरण