-विष्णुप्रसाद आचार्य ‘अतृप्त’

पेटभर खान पुगेन रोजगारीबाट
खुशी झिक्न मिलेन भकारीबाट

सायद मानहानि ठानेर ऊ आइन
निम्तो पठाएको थिएँ सुपारीबाट

जीवन त खरानीले पनि चलेकै छ
केही सिक धनीहरू भिखारीबाट

रमाइलोमै जन्मायौ, रमाउन देऊ
शिशु यस्तो भन्दैछ बाँसघारीबाट

छोरो छाती ठोकेर हिँड्दैछ आज
बाउले जोडिदिएको घरबारीबाट ।

तारकेश्वर न.पा.२, काठमाडौँ