शुक्रबार, १६ चैत २०८०
ताजा लोकप्रिय
कविता

अध्यागमन र बाटाहरू

शनिबार, ०६ असार २०७७, १० : ०८
शनिबार, ०६ असार २०७७

-साकार बाबु सुवेदी

धर्ती यही हो,
मनमा माताझैँ आदर  भएपनि,
संघारमा  साहुको स्वागत नगरी,
झिसमिसे मैँ बस्ति पार गर्दै हिँडेको ।

माटो यही हो, 
धरधरी मनबाट वर्षिए पनि,
भिज्न नसकेर खडेरी परेका खेतमा,
नियति भन्दा  कठोर डल्लाहरू  छोडेर  हिँडेको ।

घाम यही हो,
जस्ताको प्वालबाट देखिने,
लाखौं विन्तिपछि पनि बिहान हुनै पर्ने ?
व्यर्थको अनुनयपछि अँध्यारैमा हिँडेको ।

बाटो यही हो,
रसाउन नसकेको हृदय,
अनि बसाउन नसकेको पुष्प छोडेर 
कैयौँ अघि पिठ्युँ फर्काएर हिँडेको ।

एक अन्तराल पछि,
पाइलाले चिनेछन् माटाहरू,
पिठ्युँले अनुभुत गर्दै छ चर्का घामहरू,
तर मनले अत्मसात गर्न सकेनन् मेरा बाटाहरू ।

मध्यान्तर लगत्तै,
छोडेर हिँडेको जीवन जस्तै,
आकाँक्षाका एकाङ्कीहरू पूरा हुन नसकेर,
मेरो परिचय माग्दै छ बिरानो झैँ आफ्नै धर्तीले । 

खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?

प्रतिक्रिया

लेखकको बारेमा