म अब पीडा खप्न सक्दिनँ
म अब पीडा खप्न सक्दिनँ
कति दिन्छौँ चोट रातदिन
ए भूकम्प ! तिमीले मा¥यौ
सन्तान मेरो कति कति
छियाछिया बनायौ मेरो छाती
सहेर तिम्रो विपत्ति अति
माटो नै भयो सबै सम्पत्ति ।
आयो राति उर्लेर सुनकोसी
बगायो सबैलाई एकैचोटि
पुरिए मेरा सन्तानहरु
बगरमा देखिए लास बनेर एकैचोटि
कति सहनु मैले पीडा अब
तिमी दु:ख दिन्छौ जब जब
के म मेरो सिन्धु छोडेर जाऊँ अब ?
आफ्नै आँगनमा सन्तानको लास
ए प्रकृति ! हामी सबै होइनौँ बदमास
लुटेरहरुलाई मुक्ति दिएर
गरिबको बास भत्काउँदै
सुसेली खेल्दै सागरमा पुग्दा
तिमीलाई खुसी मिल्छ कहिल्यै
सधैँ सिन्धुवासी दुःख दिएर ।
तिमीले दिएका पीडा भुल्दै थिएँ
इन्द्रावतीको बगरमा डुल्दै थिएँ
डुबायौ घर, बगायौ मेरै आफन्त
ल्यायौ बाढी पसायौ घरभित्र
क्षण भरमा मेलम्ची तहसनहस भो
अब त म मरे पनि हुने भयो
मेरो सिन्धुपाल्चोक सधैँ रुने भयो ।।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
उपनिर्वाचनमा पैसा बाँड्नेलाई कारबाही हुन्छ : गृहमन्त्री लामिछाने
-
कम्युनिस्ट पार्टीमा आलोचनात्मक विचारलाई रोक लगाइयो : राम कार्की
-
सत्ताका लागि जे पनि गर्ने प्रवृत्तिले कम्युनिस्टप्रतिको विश्वास घट्यो : रावल
-
मुलुकलाई उकुसमुकुसबाट निकाल्नुपर्छ : महासचिव भुसाल
-
हङकङसँग पनि हार्यो नेपाल
-
आर्थिक–सामाजिक रूपान्तरणमा एमालेका १३ प्राथमिकता