कविता
प्रकृति
शनिबार, ३० चैत २०८१, १३ : ००

प्रिय प्रकृति
आज म
तिम्रो हाल देखेर
वसन्तमा
तिम्रो शोभायमान
सुन्दरताको ‘मान’ नभएर
दुःखित छु ।
तिमीले मान्छेलाई
आफू निस्सार हुने गरी
सके जति दियौँ
उसले थोरै पनि
लिन जानेन ।
तिमीले
हिमालदेखि पहाड तराईसम्म
हरेक ऋतुहरूमा
प्रेम वर्षाइ रह्यौ
मान्छेले तिमीलाई
हरदम
दोहन गरिरहयो ।
तिमीले हामीलाई
हलपल
मौका दिइरह्यौ
हामी हाम्रो स्वार्थमा
तिम्रो अस्तित्व नामेठ
हुनेगरी खेलिरह्यौँ ।
खोला तरेपछि
लौरो बिर्सिन्छ
भनेझैँ
तिमीलाई उपयोग
गरेपछि बिर्सेकाहरूको
नाक, आँखा पोलिरहेछ
प्रदूषणले अघाइरहेछन् ।
करुणामयी हृदयकी तिमी
वर्षी दियौ आज फेरि
आफैँ रित्तिने गरी
धर्ती सरस भयो
र
बगैँचाका फूलहरू मखलेल भए ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
‘टिपर’ दुर्घटनामा चालकको घटनास्थलमै मृत्यु
-
कस्तो रहला तपाईँको यो साता ? हेर्नुहोस् साप्ताहिक राशिफल
-
रिब्दीकोटमा एकल महिला पुरुषलाई सम्मान
-
यस्तो छ आज सागसब्जी र फलफूलको अधिकतम थोक मूल्य
-
प्रतिनिधिसभा बैठक : सरकारको वार्षिक नीति तथा कार्यक्रम निर्णयार्थ पेस हुँदै
-
न्यूरोडमा बालेनसँग विवादको प्रभाव : काठमाडौँका अधिकांश सडकबाट हात झिक्दै ‘सवि’