कविता : कङ्कालको जुलुस
समाजको मधुशालाबाट नियाल्दै छु म
कपटले गरिरहेको नृत्य
असत्यले गरिरहेको भाषण
मुकुण्डोले खेलिरहेको इमानदारिताको खेल
धूर्तताले बजाएको चाप्लुसीको सङ्गीत
हत्या, बलात्कार र चिसो दुर्दशाका अखबार ।
सुनिरहेको छु म एउटा नमिठो कानेखुसी,
लुक्दै ओढेर सेतो पर्दा
जो गिज्याइरहेको छ चिच्याहटलाई
जहाँ झुटा आदर्शको चक्रव्यूहमा
हराएका छन् छोराहरू
र समानताको तुलोमा सदियौँदेखि
तुर्लुङ्ग छन् छोरीहरू
नराम्रोसँग गाँजेको छ तिनलाई
भुलभुलैयाको यो समयले ।
उहीँनेर
कोही मनाइरहेका छन् रमिता
कोही बेचिरहेका छन् समाचार
र बालिरहेका छन् चुलो
सबै सबै छन् व्यस्त
बजाउन आफ्नै डम्फु ।
नारा लगाइरहेका छन् कंकालहरू
जुलुस प्रदर्शन छ बजारमा अहिले
हामी मार्गदर्शन चाहन्छौँ
भूलभुलैया मुर्दावाद !
ए प्रिय, बाआमा
आउनुस् हामी भत्काऔँ यी विभेदका तहहरू
पत्ता लगाऔँ कारणहरू
र सामना गरौँ सँगसँगै
दिएर चुनौती अहंकारलाई
आउनुहोस् हामी उड्न दिउँ
करुणाको आकाशमा शान्ति सुरक्षा
र एकसाथ गरौँ सामाजिक दिशाको पुनर्लेखन ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
उपभोक्तालाई निर्बाध इन्टरनेट सेवा उपलब्ध नगराए हदैसम्मको कारबाही हुन्छ : दूरसञ्चार प्राधिकरण
-
वैशाख ३१ मा बागमती प्रदेश अधिवेशन बोलाउन दलहरू सहमत
-
आप्रवासन विभागको सदस्यमा देउवाले गरे १० जना मनोनीत
-
वायु प्रदूषण बढेकाले सावधानी अपनाउन मन्त्रालयकाे अपिल
-
सरकारले एक सय रुपैयाँको नोटमा चुच्चे नक्सा राख्ने
-
डढेलो रोक्न हेलिकोप्टर प्रयोगबारे मन्त्रिपरिषद्मा गृहमन्त्री लामिछानेको प्रस्ताव