रोउँ भने कहाँ रोउँ आमा रुने ठाउँ भेटिएन ।
जोरछाँगाको पानीबिना तिर्सना नै मेटिएन ।।
पदेशमा आएँ आमा पीर नमानी बस्नु गाउँमा ।
बुढेसकाल लाग्यो अब नजानु है गाह्रो ठाउँमा ।।

फुले होला घरपारि लालीगुँरास राताम्य भई ।
यो साल पनि बिदा छैन अब क्यारी घर आउँ खै ।।
ऋण माग्न आउलान् आमा छोरा आएर दिन्छ भन्नु ।
ठूलो स्वर गर्लान् साहुले मुख नफर्काइ सोझी बन्नु ।।

कहाँ मन थियो मलाई जन्मभूमि छोडी आउन ।
हातमा ठेला फुटाएर तातो घाममा दिनहुुँ धाउन ।।
सात दिन भयो खाना छैन पेटमा सल कसेको छु ।
मन मुटुलाई गाँठो पारी पीडा  सही बसेको छु ।।
बाँचे भने आउँछु आमा तिम्रो इच्छा  पूरा गर्न ।
बुढेसकालमा थोरै भए नि मुहारमा हाँसो छर्न ।।