कालापत्थरनजिकै 
हिउँदको कठ्याङ्ग्रिँदो अन्धकार रात्रिमा
कालो चिया पिउँदै
चिया र चिसोको मित्रता 
भावनाको सियोले सिउँदै गर्दा 
अस्तित्वको धागो मेटिने डरले 
उसले बालेको हो झरिलो लाइट
सगरमाथाको टुप्पोतिर ।

अस्थायी शिविरहरूमा
अस्तित्व रक्षाको निम्ति 
उसले आर्जेको  डिग्री
धेरै बेर चिच्यायो
चिसो चिहानमा
उत्प्रेरणाको तापक्रम सपनामा भर्नलाई
झन् बर्फिलो सिरेटो नै 
बेस्सरी बहेपछि 
पु¥याइदियो उसको विद्वता 
पालभित्रको हिरासतमा
जहाँबाट उसले अब उप्रान्त 
दिन सक्दैन
गोल्ड मेडलका धाक 
परिवर्तनको होडबाजीको कृतिमानीका निम्ति 
अनपढ हिमालहरू सामु ।

आज सारा अहङ्कारका कारखानाहरू
हिमाल र हात्तीहरू छाप्ने निहुँमा
सारा लोक नै
हिमालयकै मुखमा पुगेपछि 
विचरा ! ती लाटा अग्ला थुम्काहरूले पनि
के गर्नु त ?
दीक्षित हुनेबाहेक ।