कविता
आफ्नै मलामी
शनिबार, २७ माघ २०८०, ०६ : ५३

थाहा पाइनँ कहाँ थिएँ
निष्पट्ट अन्धकारमा
मान्छेको त्यो ठुलो कोलाहलमा
अन्धाधुन्ध अघि बढिरहेँ
एकहोरो आवाज
मेरा कानमा आई बज्रिरह्यो ।
थाहा छैन कहाँ हो गन्तव्य
निकै विचलित महसुस गरिरहेको छु
आफ्नो अस्तित्व पनि
बिर्सिएको आवास हुँदै छ
त्यो कोलाहल
त्यो भिड छिचोल्दै
अघि बढेँ
जल्न लागेको आफ्नै लास देखेँ
आफूलाई आफ्नै मलामीमा भेटेँ ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
जनताको जीवनस्तरमा सुधार र मुलुकको समृद्धि गणतन्त्रले राखेको अभीष्ट हो : राष्ट्रपति पौडेल
-
प्रधानमन्त्रीसहित तीन दलका शीर्ष नेताको बैठक बस्दै
-
विधान महाधिवेशन नै नभई नेतृत्वबारे अनावश्यक अनुमान नगर्न पौडेलको निर्देशन
-
अस्थिर राजनीतिले नेपालमा पनि बंगलादेशको जस्तै जनआक्रोश निम्त्याउन सक्छ ?
-
‘धोका दियौ तिमीले’ गीतमा केकीको अभिनय
-
इजरायल–इरान युद्धको विरोधमा काठमाडौँस्थित दूतावास अगाडि प्रदर्शन (तस्बिरहरू)