सानो कुम्लोकुटुरो बोकेर
ट्याक्कटुक्क अङ्ग्रेजी घोकेर
एयरपोर्टतिर लुसुक लुसुक
साथी म पनि हिँडे खाडीमुलुक

टुङ्गो छैन कहिले आउँछु 
फेरि आफ्नो गाउँमा
जाँदैछु जीवनको मूल्य 
तोकिने त्यस्तो ठाउँमा

काम छैन माम छैन
गाह्रो भो परिवार पाल्न 
काखकी छोरी प्यारी छोडी
आँसु पुछ्दै पर्‍यो विदेशिन

सम्झँदै रूँदै घर खेतबारी
मनमा दुख्छ विरह
मरुभूमिको तातोमा दिनरात
हामी भयौँ पशु सरह

बन्धक बने दिदीबहिनी
शारीरिक र मानसिक यातना
आफ्नै देशमा बस्न पाइएन
कल्ले छिन्यो हाम्रो सपना

आफ्नै देशमा कहिले पो
काम गरी खान पाइएला
सानी छोरी र प्यारीको 
मायामा सँगै रमाइएला ।