कहिले आउने हो नेताजी !
जिउँदा मान्छेको खोजीमा
कहिले आउने हो नेताजी !
कति मलामी र धरमभेटी मात्र
नदी किनार आर्यघाटमा
मानिस रोगले, भोगले, शोकले
लखतरान परेका बेला
अभाव, पीडा र बेसहारा बनेको समय
सहानुभूतिको व्यग्र प्रतीक्षामा बस्दा
रातमा जुन र दिनमा घामको अभाव छ ।
कति दिन बस्ने प्रतीक्षाको बाटो हेरेर
भोको पेटमा आँसु समेत आउँदैन ।
कहाँ हराए, ती अवस्था बदल्ने सङ्कल्पहरू
जीवनस्तर सुधार्ने वाचाहरू
उत्पादन र उत्पादकत्व वृद्धि गर्ने प्रतिबद्धताहरू
बेरोजगारी घटाउने र शून्य भोकमारीका सपनाहरू
किन पूरा हुदैनन् ?
गाउँमा विगतमा गरिएका वाचा–कसमहरू ।
किन ? जिउँदा मानिसको खोजी हँुदैन
हरेक साल !
बजेट आउँछ
अनुसूचीमा रूपान्तरित भएर
कार्यान्वयन कहिल्यै हँुदैन
बहाना छँदै छ जनशक्ति अभाव,
बजेट पुनः सञ्चित कोषमै जान्छ
पुनः बजेट आउँछ
अलिकति आशा, अलिकति खुसी,
अलिकति उत्साह लिएर
नागरिक मनको सपनीमा
कमल, गुलाफ र सयपत्री फुल्छ
जब असार मसान्त आउँछ
पुनः निराशाको कालो बादल मडारिन्छ ।
अविरल वर्षापछिको
हुरिले उडाएको छानो जस्तै
खडेरीमा डढेलोले खाएको वनजस्तै
नागरिकको सपना उडाएर
विकास, समृद्धि र अग्रगमनको नाराले
कतिदिन टिकाउनु हुन्छ व्यवस्था
नेताजी !
सपना होइन अवस्था परिवर्तन खोजेका छन्
देश र जनताले
चौतर्फी प्रश्न छ, जिज्ञासाहरूको चाङ छ
कहिले कार्यान्वयन हुन्छ घोषणापत्र ?
दिगो विकास र सहस्राब्दी विकासका लक्ष्य, कहिले पूरा गर्छौ
किन बढ्दैन राष्ट्रिय आयको आकार
यसरी किन रितिँदै छ राष्ट्रिय ढुकुटी
मौलाउँदै छ कुशासन,
अनियमितता र भ्रष्टाचार
थपिँदै छ राष्ट्र ऋण ।
लथालिङ्ग हुँदै छन् गौरवका आयोजनाहरू
शिलान्यास भए अस्पताल र विद्यालयका भवनहरू
पुल, सडक र सामुदायिक पूर्वाधारहरू
पञ्चायत गयो बहुदल आयो
शाही शासन गयो लोकतन्त्र आयो
राजा फालिएर गणतन्त्रको स्थापना भयो
अझै बनेन नहर, भवन, विद्यालय, अस्पताल, पुल र सडकहरू ।
बरु
बने त केवल १४औँपटक संशोधित भयो
सार्वजनिक खरिद नियमावली
बरु व्यवस्था सकिए, सकिएनन योजनाहरू
रेडबुकमा बहुवर्षीय र क्रमागत भएर
पञ्चायतदेखि गणतन्त्रसम्म निरन्तर चलिरहे योजनाहरू
कलकारखानाहरू बन्द छन्
रोजगारीको खोजीमा
विदेसिँदै छन् चखेवाका जोडीहरू,
ढुकुर, डाफे र मुनालहरू
साइबेरियाको जङ्गलमा विचरण गर्दै छन् ।
रित्तिएका छन् विश्वविद्यालयहरू शिक्षार्थीहरूविना
टेलिभिजनको पर्दामा प्राडाहरूको संवाद
व्यवस्था ठीक भएन, शिक्षा समयानुकूल भएन
राजनीतीकरण हाबी भयो, गुणस्तर भएन
पाठ्यक्रम समयानुकूल बनेन् यी र यस्तै
विश्वबजारको प्रभावले आक्रान्त छ मुलुक
बौद्धिकता पलायनले अस्पतालमा डाक्टर
आयोजनामा इन्जिनियर, व्यवसायमा चार्टर एकाउटेन्ट
सबैतिर जनशक्तिको अभाव कायम छ
देश डेटलक हँुदै छ, देखिँदै छ डरलाग्दो छाया
सबैतिर निराशाले साम्राज्य बनाएको छ ।
समाजले बोल्दै छ एउटै भाषा
देशमा न काम छ न भविष्य
अति भए पछि देशमा
माटो बोल्न थाल्यो, बाटो बोल्न थाल्यो
व्यवस्थाको विरुद्धमा
कहिल्यै नबोल्ने
सोझो बोल्न थाल्यो
जिउँदा मान्छेको खोजीमा
नेताजी कहिले आउने हो गाउँमा !
(भण्डारी कर्णाली प्रदेशसभा सदस्य हुन् ।)
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
भारत सरकारको सहयोगमा निर्मित क्याम्पस तथा छात्रावास भवन हस्तान्तरण
-
बुटवलको तिनाउमा जिप दुर्घटना, तीनजनाको मृत्यु
-
काठमाडौँको न्यूनतम तापक्रम २ डिग्रीमा झर्यो, कहाँको कति ?
-
दुई दार्शनिकको अस्तित्ववादी प्रेमकथा
-
पत्रकार महासङ्घ सङ्खुवासभा शाखाको अध्यक्षमा शाक्य
-
पत्रकार महासङ्घ पाल्पाको अध्यक्षमा तिमिल्सिना