Games
एक्सक्लुसिभ स्टोरी
युनिकोड
मिति रूपान्तरण
कविता
उज्यालो
आइतबार, ११ जेठ २०८२, ०९ : २७
चेतनाको मसाल जलाएर
मैले उज्यालोमा बाँचौँ भन्दा
समाजलाई अँध्यारो
सुरुङमा कोचिरहने ।
ए पाखण्डी हो
यो देश कहिले बन्छ ?
बुद्धिजीवी र कलमजीवीलाई
पाखुरे र द्रव्य पिचासहरूले थिचिरहँदा ।
शक्तिको दासी मगजहरू
दासत्व स्विकार्दै
लाचारीको जिन्दगी कति दिनसम्म बाँच्छौँ ?
मौनताको जीवन बाँचेर
आँसुको थोपामा
बहानाले बाँधेको
मुस्कान लिएर
आफूले आफ्नै
समाधि खनेर पनि मान्छेले
कसरी म मान्छे हुँ भन्दो हो
मान्छे हुनुको अर्थ
मार्क्स, बीपी मदनहरू
हुनु मात्र होइन ।
मान्छे हुनु हो अर्थ चेतनामा
बाँच्नु हो ।
जीवितै चुपचाप
मर्नेहरू त कायरहरू हुन् ।
जो जिउँदो हुनुको अर्थ
उज्यालो भविष्यका लागि
कलेटी परेका ओठले
चिच्याइचिच्याई मर्छन्
त्यो जीवित मान्छे हो ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
लेखकको बारेमा
_kG6u9WoH4f.jpg)
भर्खरै
-
कसिलो स्रोतबिच सुदूरपश्चिम प्रदेशको महत्वाकांक्षी बजेट
-
बागमती प्रदेशको बजेट : स्थानीय तहले कति पाए ?
-
बागमती प्रदेशको बजेटः कृषि र पर्यटन क्षेत्रका के–के परे प्राथमिकतामा ?
-
लुम्बिनीको बजेट लक्ष्यविहीन र सस्तो लोकप्रियताका लागि मात्रै : प्रतिपक्षी नेता महरा
-
६ महिनादेखि सम्पर्कविहीन नेपाली युवा दिल्लीमा जीवित फेला
-
लुम्बिनी प्रदेशले ल्यायो अघिल्लोभन्दा कम बजेट, कृषि क्षेत्रलाई उच्च प्राथमिकता
_rot8psstza_5qtBGMLXgn.jpg)