Games
एक्सक्लुसिभ स्टोरी
युनिकोड
मिति रूपान्तरण
कविता
उज्यालो
आइतबार, ११ जेठ २०८२, ०९ : २७
चेतनाको मसाल जलाएर
मैले उज्यालोमा बाँचौँ भन्दा
समाजलाई अँध्यारो
सुरुङमा कोचिरहने ।
ए पाखण्डी हो
यो देश कहिले बन्छ ?
बुद्धिजीवी र कलमजीवीलाई
पाखुरे र द्रव्य पिचासहरूले थिचिरहँदा ।
शक्तिको दासी मगजहरू
दासत्व स्विकार्दै
लाचारीको जिन्दगी कति दिनसम्म बाँच्छौँ ?
मौनताको जीवन बाँचेर
आँसुको थोपामा
बहानाले बाँधेको
मुस्कान लिएर
आफूले आफ्नै
समाधि खनेर पनि मान्छेले
कसरी म मान्छे हुँ भन्दो हो
मान्छे हुनुको अर्थ
मार्क्स, बीपी मदनहरू
हुनु मात्र होइन ।
मान्छे हुनु हो अर्थ चेतनामा
बाँच्नु हो ।
जीवितै चुपचाप
मर्नेहरू त कायरहरू हुन् ।
जो जिउँदो हुनुको अर्थ
उज्यालो भविष्यका लागि
कलेटी परेका ओठले
चिच्याइचिच्याई मर्छन्
त्यो जीवित मान्छे हो ।
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
लेखकको बारेमा
_kG6u9WoH4f.jpg)
भर्खरै
-
शिक्षकहरूसँग भएका सहमति विधेयकमा समावेश गरिनुपर्छ : सांसद पौडेल
-
गृहमन्त्री र पर्यटनमन्त्रीलाई बर्खास्त गर्न देउवालाई कांग्रेस सांसद् बजगाईको पत्र
-
विपद् न्यूनीकरण तथा व्यवस्थापनका लागि अभियानकै रूपमा स्वयंसेवक खटाउँछौ : कार्यकारी निर्देशक भट्ट
-
ओलीको कटाक्ष : ‘प्रचण्डको स्वर हेर्नुस् त, भ्रष्टाचारविरुद्ध बुरुक बुरुक !’
-
रवि लामिछानेको मुद्दामा ‘आदेश’ को ठाउँमा फैसला लेखिएपछि संशोधन गरिँदै
-
साँगामा सडक विस्तारका क्रममा पहिरो खस्दा मजदुर घाइते
-_FnKOrpBZL0.jpg)
