Games
एक्सक्लुसिभ स्टोरी
युनिकोड
मिति रूपान्तरण
लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाको अन्तिम कविता : मृत्यु शैयाबाट
सोमबार, २८ कात्तिक २०७९, १४ : १५
संसार रूपी सुख स्वर्गभित्र
रमेँ रमाएँ लिई भित्र चित्र
सारा भयो त्यो मरुभूमि तुल्य
रातै परे झैँ अब बुझ्छु बल्ल ।
रहेछ संसार निशा समान
आएन ज्यूँदै रहँदा नि ज्ञान
आखिर श्रीकृष्ण रहेछ एक
न भक्ति भो, ज्ञान न भो विवेक ।
महामरूमा कणझैँ म तातो
जलेर मर्दो विनु आश लाटो
सुकी रहेको तरुझैँ छु खाली
चिताग्नि तापी जल डाल्न फाकी ।
संस्कार आफ्नो सब नै गुमाएँ
म शून्यमा शून्यसरी विलाएँ
जन्मेँ म यो स्वर्गविषे पलाएँ
आखिर भै खाक त्यसै विलाएँ ।
(लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा जन्म १९६६ कात्तिक २७ गते थियो । उनले अस्पतालको शैयाबाट लेखेको यो अन्तिम कविता थियो )
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
लेखकको बारेमा
भर्खरै
-
भीमदत्तद्वारा नदीजन्य पदार्थ उत्खनन प्रतिवन्ध
-
दुई वर्षमा साढे तीन लाख पर्यटकले चढे लुम्बिनी केबलकार
-
ग्लोबल आइएमई बैंकद्वारा प्लाष्टिक फोहोर संकलन तथा वृक्षारोपण कार्यक्रम सम्पन्न
-
शिलान्यासमै सीमित भए गण्डकीका अस्पताल
-
५३ लाख लागतमा बन्यो विद्यालयको पक्की भवन
-
बेगनास तालमा बेपत्ताको गोताखोर द्वारा खोजी सुरु
रेडियो
युनिकोड