लघुकथा : जालीदार पोशाक
आइतबार, १९ कात्तिक २०८०, ११ : ५३

सलिना एकाविहानै लडिबुडी गर्न थाली । अभिभावकलाई पर्नु पीर पर्यो । सबै जना अत्तालिए । एउटी छोरी । ममताले भरियो ।
‘गाउँमा हजुरबा हजुरआमाले नछुनी हुँदा पर सुताउनु भयो रे ।’ सखी बोली ।
फोन गरेर सोधीखोजी भयो । राती दुई दुईवटा ब्लान्केट ओढेको थाहा भयो । रोग पत्ता लगाउन तुरुन्त अस्पताल लगियो । लामो चेक जाँच गरेपछि डाक्टरले छोरीको नाइटोमा मसार्यो ।
अभिभावक दम्पत्तिलाई रिस उठ्यो । उनीहरुले भने, ‘ए डाक्टर, हाम्रै अगाडि हाम्री छोरीको नाइटोमा मुसार्न अलिकति लाज सरम लाग्दैन ?
डाक्टर मुसु मुसु हाँसे । उनले भने, ‘जाली र टालो भिरेर छोरीहरु घरबाहिर निस्केपछि अरुको नजरमा त पक्कै पर्छन् । तर, त्यसले न त अस्तित्व छेक्छ । झन् चिसो त छेक्दै छेक्दैन ।’
हेलम्बु–६, सिन्धुपाल्चोक
खबर पढेर तपाईलाई कस्तो महसुस भयो ?
प्रतिक्रिया
भर्खरै
-
बरु ६ महिना यात्रा नगरौँ, यातायात व्यवसायीको धम्कीबाट नडराऔँ : सांसद शाही
-
टर्कीमा गयो भूकम्प, सात जना घाइते
-
कलाकार गौतमलाई कलाकर्मीले दिए अन्तिम श्रद्धाञ्जली (तस्बिरहरू)
-
आईसीसी विश्वकपमा पाकिस्तानको सबै खेल श्रीलङ्कामा
-
सांसदको प्रश्न– यातायात व्यवसायीसँग तत्कालीन सहमति भएको हो कि दीर्घकालीन ?
-
नेपाली सेनाद्वारा बर्दादेवी डाँडामा ‘हेलिप्याड’ निर्माण