काठमाडौँ । लुइस एनरिकेले पेरिस सेन्ट जर्मेन (पीएसजी) बाट ग्यालेक्टिकोसहरूको युग अन्त्य गरे, तर आज उनी आफै एउटा ग्यालेक्टिको बनेका छन्।

स्पेनिस प्रशिक्षक, वा उनलाई आर्किटेक्ट वा दूरदर्शी भन्नु उपयुक्त हुन्छ, ले शनिबारको च्याम्पियन्स लिगको फाइनलमा इन्टर मिलानमाथि ५–० को शानदार जितको नेतृत्व गरे।

खेल यति एकतर्फी थियो कि यो तीनपटक युरोपियन कप विजेता टोलीविरुद्धको खेल होइन, कुनै नवप्रवेशी टोलीविरुद्धको प्रशिक्षण सत्र चलिरहेको जस्तो देखिन्थ्यो।

पासिङ, चाल, ऊर्जा।

थकाइ नभएको प्रेसिङ, अग्रपंक्तिका खेलाडीहरू रक्षापंक्तिमा फर्किँदै, विङ्गरहरूले फुलब्याकहरूलाई सुरक्षामा साथ दिँदै।

के यो साँच्चै पीएसजी नै थियो?

हो।

यी सबै गुणहरू म्युनिखमा देखिए, जहाँ लुइस एनरिकेले एकभन्दा बढी क्लबहरूसँग च्याम्पियन्स लिग जित्ने प्रशिक्षकहरूको उत्कृष्ट सूचीमा आफ्नो नाम थपे। उनले यसअघि २०१५ मा बार्सिलोनासँग च्याम्पियन्स लिग जितेका थिए,  युभेन्टसलाई ३–१ गोलले हराउँदै। तर शनिबारको जित अझै मीठो थियो।

‘यो ठूलो उत्सवको समय हो र यो क्षणको भरपूर मजा लिनु आवश्यक छ,’ एनरिकेले भने, ‘मैले खेलाडीहरू र समर्थकहरूसँग एक विशेष सम्बन्ध महसुस गरेँ, मलाई लाग्छ यो सिजनभरि निकै बलियो सम्बन्ध थियो।’

लुइस एनरिके आउनुअघि पीएसजीमा यस्तो एकता र निस्वार्थ भावना देखिदैन थियो।

बरु, त्यहाँ नेमार, थियागो सिल्भा, लियोनेल मेस्सी, एडिन्सन काभानी, ज्लाटन इब्राहिमोभिच, किलियन एम्बाप्पे जस्ता स्टार खेलाडीहरू थिए।

सबै उत्कृष्ट खेलाडीहरू, केही त अद्वितीय, तर उनीहरू सबै पीएसजी आए र गए -  तर कहिल्यै युरोपको सबैभन्दा ठूलो क्लब उपाधि जित्न सकेनन्। त्यसैले, क्लबका कतारी मालिकहरूको अधैर्यले प्रशिक्षकहरू निरन्तर परिवर्तन गरिरह्यो।

लुइस एनरिकेले पीएसजीको जिम्मा सम्हाल्दा, उनले क्लबका मालिकहरूले १४ वर्षसम्म गर्दै आएको नीतिबाट विपरित दिशामा गए।

अब कुरा स्टार पावरको पछि लाग्नुमा मात्र सीमित रहेन, अझ महत्वपूर्ण कुरा के हो भने, नयाँ प्रशिक्षकले कसलाई किनमेल गरे भनेर होइन, बरु उनले कसलाई क्लबबाट पठाए भन्नेमा ध्यान केन्द्रित भयो।

नेयमार र मिडफिल्डर मार्को भेराट्टी क्लबबाट बाहिरिए, जो मैदानबाहिरको जीवनशैली र पार्टीप्रतिको झुकावका कारण बारम्बार समाचारका शीर्षक बनेका थिए। त्यसपछि, सबैभन्दा ठूलो धक्का तब लाग्यो, जब क्लबका सबैभन्दा धेरै गोल गर्ने खेलाडी एमबाप्पे रियल मड्रिडमा गए।

एम्बाप्पेजस्तो खेलाडी बिना पीएसजीले फ्रेन्च लिगमा मात्र होइन, च्याम्पियन्स लिगमा समेत कसरी सामना गर्ला? सबैको प्रश्न थियो ।

उत्तम तरिकाले - यद्यपि यसका लागि समय र साहस चाहियो।

पीएसजीको सिजनमा कुन घटनाहरूले निर्णायक मोड ल्याए?

लन्डनमा एक वर्षातको रातमा, लुइस एनरिकेले उस्मान डेम्बेलेलाई बेन्चमा राखे र पीएसजीले आर्सेनलसँग २–० को हार बेहोर्‍यो।

लुइस एनरिकेले प्रष्ट रूपमा आफ्नो टोलीबाट समर्पण खोजिरहेका थिए, जुन उनले अस्वीकार गर्न सक्दैनथे, त्यसैले डेम्बेलेलाई बाहिर राखे।

आलोचकहरूले उनको निर्णयको आलोचना गरे र पीएसजीले एट्लेटिको म्याड्रिड र बायर्न म्युनिखसँग हार्दा अझै शंका उत्पन्न भयो।

यो निर्णय धेरैलाई अनौठो लागे पनि, यसले लुइस एनरिके खेलाडीहरूको प्रभावमा झुक्ने प्रशिक्षक होइन भन्ने कुरा देखायो।

डेम्बेलेले पनि स्थान माग्न या गुनासो गर्नुभन्दा केही गरेनन्। केही महिनापछि उनी उत्कृष्ट गोलकर्ता बने र अहिले सम्भावित बलोन डि’ओर विजेता बन्न सक्ने सम्भावना छ।

अर्को निर्णायक मोड जनवरी २२ मा आयो।

पीएसजी घरेलु मैदानमा २०२३ को च्याम्पियन म्यानचेस्टर सिटीसँग पराजित भएमा च्याम्पियन्स लिगको समूह चरणबाट नै बाहिरिने खतरा थियो। पीएसजी ०–२ गोलले पछि परेको थियो, एम्बाप्पे पनि टोलीमा थिएनन्।

पछि के भयो भने त्यो नै पीएसजीको सिजनलाई परिभाषित गर्ने घटना बन्यो। क्लबका युवाहरूले अग्रसरता लिए र अपरिहार्य देखिएको हारलाई ४-२ को जितमा परिणत गरे।

ध्यान दिने कुरा के थियो भने, पीएसजीको पुनर्रचना गरिएको आक्रमण एकजुट भएर खेल्यो र एउटै खेलाडीमा धेरै निर्भर नहुने चार फरक स्कोररहरूबाट गोल आयो।

यी युवा खेलाडीहरूकै जोशमा पीएसजीले घरेलु डबल जितसँगै च्याम्पियन्स लिग उपाधि थपेर अद्भुत ट्रेबल जित्यो — जुन उपलब्धि लुइस एनरिकेले १० वर्षअघि बार्सिलोनासँग पहिलोपटक हासिल गरेका थिए।

यो निकै प्रतीकात्मक थियो कि इन्टर मिलानविरुद्ध पीएसजीको उत्कृष्ट खेलाडी १९ वर्षीय डेसिरे डुए थिए, जसले पहिलो गोलको असिस्ट गरे र त्यसपछि दुई गोल गरे।

त्यस्तै, उक्त रात चार फरक स्कोरर थिए — ठीक म्यानचेस्टर सिटीविरुद्धको खेलमा जस्तै।

पीएसजीको अन्तिम गोल १९ वर्षीय प्रतिभाशाली खेलाडी सेनी मायुलुले गरे, जो पेरिसको उत्तरपूर्वी उपनगर ले ब्लाङ्क मेसनिलमा हुर्किएका थिए।

• छोरीको सम्झनामा

खेलमा धेरै अविस्मरणीय क्षणहरू र जादूमय प्रदर्शनहरू भए, तर यी सबै क्षणहरू त्यो एक दृश्यसँग तुलना गर्दा सानो बन्यो । खेलाडीहरू र स्टाफले ट्रफीसँग खुसी मनाउँदै गर्दा पीएसजीका समर्थकहरूले गोलपोस्ट पछाडि ब्यानर खोलेर देखाए ।

ब्यानरमा रहेको चित्रले म्युनिखको अलियान्ज एरिनामा र हरेक टेलिभिजन हेर्दै गरेका करोडौँ दर्शकहरूलाई भावुक बनायो, सबैलाई एकछिन रोकिएर सोच्न बाध्य बनायो।

ब्यानरमा पीएसजीका प्रशिक्षक लुइस एनरिके र उनकी छोरी सानाको चित्र थियो, जो सन् २०१९ मा मात्र ९ वर्षको उमेरमा बितेकी थिइन्।

यो चित्र २०१५ को थियो, जब एनरिकेले बार्सिलोना प्रशिक्षकका रूपमा च्याम्पियन्स लिग जितेका थिए। त्यस बेला एनरिके र सानाले मिलेर मैदानको बिचमा बार्सिलोनाको झण्डा गाडेका थिए, जुन क्षण अहिले सानाको निधनपछि झनै विशेष अर्थ बोकेको छ।

यस वर्षको सुरुमा, फाइनल धेरै टाढा हुँदा, एनरिकेले पत्रकारहरूलाई भनेका थिए कि उनले एक दिन च्याम्पियन्स लिग ट्रफी जितेर त्यो क्षण फेरि दोहोर्‍याउन चाहन्छन्, आफ्नी छोरीको सम्झनामा।

तर अन्ततः, उनलाई त्यो गर्नै परेन, उनका समर्थकहरूले त्यो सपना पूरा गरिदिए।

‘यो निकै भावुक क्षण थियो,’ शनिबारको जितपछि एनरिकेले निकै संयमित स्वरमा पत्रकारहरूलाई भने, ‘यो निकै सुन्दर कुरा हो, समर्थकहरूले म र मेरो परिवारलाई सम्झेको।’

खेल समाप्त हुँदा, एनरिकेको अनुहारमा देखिएको भावना स्पष्ट थियो।

उनी मुस्कानले भरिएको अनुहारसहित लगभग मैदानमा लडेझैँ देखिन्थे, दोस्रोपटक च्याम्पियन्स लिग ट्रफी जित्दा आउने भावनाले उनीलाई गहिरो रूपमा छोएको थियो।

उत्सवको क्रममा, एनरिकेले पनि एउटा कालो टिसर्ट लगाएका थिए, जसमा उनी र उनकी छोरीको चित्र थियो। त्यो क्षणले सबैलाई वास्तविकताको भावुक अनुभूति दिलायो।

एनरिकेको अर्की छोरी सिरा मार्टिनेजले पनि आफ्नो इन्स्टाग्राम स्टोरीमा समर्थकहरूले साना नाम भएको पीएसजी जर्सी लगाएको तस्बिरहरू पोस्ट गरेकी थिइन्।

एजेन्सीको सहयोगमा